GAFLET GİRDABI
Tesadüfen yaşamıyorsun bu hayatı kendine gel
Sen bu değilsin, bırak masivayı başın hakka eğilsin
Attığın her bir adım seni O’na götürmüyorsa gittiğin yol, yol değil
Sen sen değilsin, kendine gelmelisin, bir sen var senin içinde
O’na yönelmelisin
Ama sen büyük bir gaflet içindesin en kötüsü de bunun farkında bile değilsin
Farketmen için illa bir tokat mı yemelisin ensene
Ölüm sana gelmeden sen kendine gelsene
Bir düşünsene ölümü o hesap günü
(mâliki yevmiddin)
Din gününün sahibini huzurunda hesap verdiğini
Bir düşün, bir düşün
Düşündükçe O’na layık olmadığını anlıyorsun değil mi?
Bir macubiyet sarılıyor mu seni?
Seni, seni o kalbini, unuttun mu Rabbini ?
Ama şunu unutma ki ; Rabbin seni unutmadı ve sana darılmadı.
GELDİĞİMİZ NOKTA
Heyhat!
Boşa geçiyor hayat
Yaşantılar çok bayat
Ne tuz kaldı ne de tat
Tadımız tuzumuz kalmadı yerinde
Değil ki hiçbir şey yerli yerinde
Hayat dediğin bu yerde
Kim kimin derdinde
Ve biz, gelemeyince kendimize bela geldi
Belki biraz geliriz belki kendimize
Sonra çıkınca düze, vay halimize!
Bu ne nankörlük evet bir zamanlar kördük
Ama kaldır artık şu perdeyi daha ne gördük..
Ezanları duyduk, ama bitmeyen bahaneler uydurduk
Ve savrulduk, dört bir yana, yana yana
Bunu anlayana başka söz gerekmez
Anlamayana söz yetmez
Yeryüzünde yaşayan ölüler gibiyiz
Dirilmenin vakti gelmedi mi?
Gelmedi mi,
Bu olanlar sana yetmedi mi?
Aklın her şeye erdi de
Namaza niyaza ermedi mi?
Yetmedi mi, sayısız nimetler verildi
Ama sen yedin yedin doymadın
Kendine hiç sormadın
Niçin yaratıldım, niçin yaşıyorum
diye ‘sormadın’
Kula bela gelmez
Hak yazmadıkça
Hak bela yazmaz
Kul azmadıkça
Ve Rabbim karşılık verir azapça
Geldiğimiz Nokta
Bu durakta, içimiz yanmakta
Güzel günler dilerim
Son Durak’ta..
GERÇEK AŞK
Biz, gerçek aşk ‘ın peşindeyiz
Bu yüzden alemlerin Rabbi olan Allah ‘a aşığız
Var mı böyle bir aşk!
Biz, peygamberlerin bile ümmet olmak istediği
O, peygamberin (SAV) ümmetiyiz
Var mı böyle büyük bir şeref!
Evet, biz gemileri karadan yürüten ve İstanbul ‘ fetheden Fatih Sultan Mehmet Han
Abdestsiz imza bile atmayan, Abdülhamid Han ‘ın aşkının peşindeyiz
Peşi sıra düştük bu aşka
Gönlümüz ediyor temâşâ
Haddimizi biliriz, hâşâ!
Ama yönelmeliyiz bu aşka!
Bu aşk, on sekiz bin alemi yakar
Ebûbekir ‘ in (RA) ciğerini yaktığı gibi
Bu aşk Mevlana gibi dönmekti!
Döndükçe, aşka gelmekti
Yanmaktı..
Erimekti
Bu aşk kendini yok etmekti!
Yok etmeli aşk
Yok etmiyorsa, yoktur aşk
Aşk olsun aşk
Allah (CC) için olsun aşk
Aşk yoklukta varlığı bulmaktı
Bu aşk, yeniden doğmaktı
Aşkın zirvesine ulaşmaktı
Bu aşk ölümsüz olmaktı
Aşk, Şah-ı Nakşibend gibi
Ondan başka hiçbir şeyi görmemekti, bilmemekti
İbrahim Ethem gibi
Tüm varlığı terk etmekti aşk ve Yunus gibi
Bana seni gerek, seni!
HAYAT
Belki biraz mutsuzsun belki de umutsuz ama yarını kucaklayan hayallerin olmalı..
Hayat zorluyor mu seni, yoruyor mu, olmuyor mu?
Anlıyorum seni yalnız değilsin çünkü O var !
O’nunla olmazlar oluverir, kün-fe-yekün der ve olmazlar olur
Hayat yoruyor mu seni, zorluyor mu, olmuyor mu?
Varsın olmasın, olmasın ki olmazdan olurlar nasıl olur; ona varsın çorak zihinler ve yansın tüm çileli kandiller
Sen yalnız değilsin!
Çünkü yalnızlık Yüce bir Makamdir
O makam ki bir tek yalnız olan Allah’tır
Hayat yoruyor mu seni?
Yorul ki yoğrulasın
Zira ağırdır yolu doğru olanın, yükü de hüznü de
İmtihan büyük mükafat büyük
Peki ya İNSAN?
Bir ömür ednaya sürük, yanlışa körük, cennete talip, cehenneme düşman Lakin gariptir ki insan en çokta kendi gerçeğinden dönük
Hayat yoruyor mu seni?
Muhakkak ki her zorlukla beraber bir kolaylık vardır
Belki o an bu an’dır, zorlukların üstesinden gelme zamanıdır
Ve şimdi nefsinin üstesinden gel ve ne olursan ol yine gel çünkü
Hak katında beklenensin.
SON ŞANS
Şimdi beni iyi dinle!
Sana bir şeyler anlatacam ama seni sana anlatamam
Sen kendini daha iyi bilirsin, ama en önemlisi haddi bilmelisin!
UNUTMA! Bu hayatın tekrarı yok
Doğru yaşamaktan başka şansın yok
Şansını zorlama, çünkü bu şans ilk ve son şansın olacak
Eline geçen şanslarını yitirme bir bir
Gün gelir olursun sende yerle bir
Gidenler sanmak bir daha geri gelir
İyi dinle bak bu şansın olabilir
Farzet öldün! İstedin, ve bir şans daha verirdi
Nasıl yaşardın, işte öyle yaşa
Bir canın var sadece onu da Allah için yaşa!
Nasıl yaşarsan, öyle ölürsün ve nasıl ölürsen öyle dirilirsin
Bu yol mezarda bitmiyor, gittiğinde görürsün
Fani olan bu hayatta geçici şeylerle çok oyalanıyorsun
Maddede çok kalıyorsun manaya dönüp bakmıyorsun
Bu sana ne kazandırıyor bilmiyorum ama çok şey kaybettiriyor
Bu Kesin!
Eline geçen şanslarını yitirme bir bir
Gün gelir olursun sende yerle bir
Gidenler sanmak bir daha geri gelir
İyi dinle bak bu şansın olabilir
UYANIŞ
Allah’ım
Bugün üzerime güneş doğmadan uyandım
Seni andım, yalvardım ve ağladım
Meğerse ne kadar günahkarmışım
Seni çok geç tanımışım
Hep aldanmışım, oyalanmışım, boşuna yanmışım
Ve şimdiler de bir nedamet sarıyor beni
En derininden, kalbimden
Kalbim ağlıyor, günahlarına yanıyor
Ama sanki günahlarından arınır gibi
Bir tövbe gibi
Gönlümün iklimi
Bazen sonbahar gibi
Her insan gibi
Beni benden iyi bilir, Alemlerin Rabb’i
O beni bilir, sen bilmesen de olur
O bana yeter, sen yetmesende olur
Sen, olmasan da olur
Ey Rabb’im
Şimdi çok huzurlu kalbim
Çünkü olması gereken en doğru yerdeyim
Seninleyim, beni senden ayırma, ayırma Rabb’im
Sensiz geçen onca günlerin
Yaşadığım boş heveslerin
Aldandığım dünya nimetlerinin
Hepsinden vazgeçipte sana gelişimin
Bugün iman dolu kalbimin zirvesineyim
Bugün en güzel yerdeyim
Daha önce hiçbir yer bu kadar tanıdık gelmemişti bana
Bu duygu bu his, bana tanıdık biliyorum
Şimdi vaktidir gönüle eğilmenin, bir başak gibi
Bu son varışıdır gönüle varma hasretinin
Bu seni ilk buluşum ilk tebesümüm ölüme
Bundan böyle korku, hüzün, ümitsizlik yoktur
Bundan hep sen varsın Allah’ım
Hep Sen
