Hasan Sagindik - Adim Yesil 2005

[YasarAmca]

Hasan Sağındık - Adım Yeşil 2005
7 / 00:00:22:58 / 21,04 MB





Hasan Sağındık - Adım Yeşil 2005 (7 / 22:58)
------------------------------------------------------------
Hasan Sagindik - 1 Adım Yeşil  02:41
Hasan Sagindik - 2 Bir Ramazan Şarkısı  03:27
Hasan Sagindik - 3 Mustafanın Mezarı  04:12
Hasan Sagindik - 4 Med Cezir  03:16
Hasan Sagindik - 5 Adım Yeşil Enst.  02:40
Hasan Sagindik - 6 Med Cezir Enst.  03:16
Hasan Sagindik - 7 Bir Ramazan Şarkısı Enst.  03:24

Bu icerigi gorebilmeniz icin yapmaniz gerekenler:

• içeriği görmek için tesekkur butonuna tiklamaniz gerekir (Mesajin sag kosesinde)

[Asikovboy]

yüregine saglik kardes,saolasin...

[xxxextra]

teşekkürler

[ilahiezgi]

Allah razı olsun.

[Mehmedim]

192 kbps eklenmiştir

[kardelen01]

192 kbps eklenmiştir

ALLAH (C.C) Razı Olsun kardeşim.
Paylaşım İçin Teşekkürler
Ellerinize ve  Emeklerinize Sağlık

[diamon63]

ALLAH razi olsun.. paylasim icin tsk ederim

[hak aşığı]

Teşekkür ederim ALLAH razı olsun

[M. ALİ]

Teşekkür Ederim Allah Razı Olsun

[erten86]

Allah (C.c.) Tüm Müslümanlardan Razı Olsun İnşaallah...

[43Kütahya]

Allah razı olsun teşekkür ederim

[Hasan_54]

Emeği Geçenlerden ALLAH Razı ve Memnun Olsun...

[hakansen967]

ADIM YEŞİL
Bu bir yakın dönem romanıdır.
adım yeşil.
yıkık duvarı siper etmiştim kendime
dört taraftan kurşun yağıyordu
ateşin ortasındaydım
kıstırılmıştım.
nereye gitmişti arkadaşlarım?
nerde dava adamları?
Hani? hepimiz birimiz
birimiz hepimiz içindik
ne olmuştu ideallerimize?
tabancamda iki mermi kalmıştı
annem geliyordu gözümün önüne
ne diye öldüreceklerdi beni
ölürsem düzen değişecek,
umutsuzluklar umuda,
mutsuzluklar mutluluğa mı dönüşecekti?
saplanmıştım çamura.
dört taraftan kurşun yağıyordu üstüme
Mustafa, Ömer, Ercüment, Ramazan Turhan,
Süleyman Özmen, Dursun Önkuzu, işkencede ölenler,
isimleri cisimleri unutulanlar,
hepsi çerçeveli resimlere girip görünüyorlardı bana.
birkaç saat sonra
benim de resmim çerçevelenecek,
benim de yıldızım gökyüzünden kayıp aşağılara düşecekti.
Reis öldü,
trafik kazasında tuhaf ölümlere tutuldu
derinlerin adamıydı dediler
derinlerde değildi, olmamalıydı
O, derinlerde yüzmüşse
biz kendimizi nereye koyacaktık.
dört taraftan kurşun yağıyordu
tabancamda iki mermi kalmıştı
sona yaklaşmıştım
bir adım sonrası
ölümdü.
anne
ne olur elini alnımdan çekme
yüreğini yüreğime yasla
bırakma beni kahramanların yalnızlığında…

BİR RAMAZAN ŞARKISI
Bir andı sokak ortasında
salise kadar bir an
silahlar patlıyordu durmadan,
taradılar kaç el uzaktan
vurulmuştu kardeşim adı Ramazan
soyadı Turhan.
Kan ter içinde yetiştik acile
Doktor “ ölmüş” dedi.
Kurşun Ramazan’ı vurmuş,
Doktorun sözü bizi vurmuştu.
Ramazan öldürülmüş, biz ise ölmüştük,
Alaca karanlıkta ayrıldık Ramazan’dan
Ramazan alacakaranlıkta,
memleket karanlıkta kalırken
dudaklarımızda
bir Ramazan şarkısı kaldı…
Her an karşıma dikilmemelisin Ramazan,
gençtin, yüzünde tüy yoktu
yüreğinde vatan sevgisi
örtülü istilaya başkaldırmıştın
yürüdüğün yolun, varacağın menzilin farkındaydın
dönüp gelme Ramazan
bıraktığın insanlar uzaklara gittiler
memleket eski memleket değil,
geriye kahır sahipleri kaldılar
doğru-yanlış, eksik-fazla dün davalar vardı.
Ya şimdi,
canlar verildi, dünyalık işlere dönüp bakılmadı,
fedakarlık övülen davranıştı, başkasını düşünmek, onun için kaygılanmak alkışlanıyordu,
şimdi aptal yerine koyuyorlar adamı Ramazan,
gelme, görme!
asılanlara ne demeli peki,
kademe kademe, gün gün ölüme yaklaşmak,
saat saat ölüme yürümek, ölümden beter değil midir Ramazan
neyse…
Bembeyaz gözlerini
tüysüz, masum çehreni
uçan ten kafesini
soğumuş, buz gibi ellerini
son sözlerini
ve yüreğini hiç unutmadım Ramazan…

MUSTAFA’NIN MEZARI
Mustafa’nın mezarını aradım o gün
Türk Bayrağı asılı mezarlara gözüm takıldı
Bunlar, asker şehitlerin yatağıydı
çoğu yirmisinde hayata veda etmişlerdi
yirmi dört saat Kur’an okunuyormuş
gördüm mezarını
diz çöktüm karşısına
ne de çok hatıran vardı
ah! Mustafa ah!
çabuk gittin be!
görüş günlerinde gül açardı yanaklarında
gözlerinin içi gülerdi
sokulurdun yanıma
anlatırdın neler konuştuğunu
mektup yazardın
bazen, gelen mektubu okuturdun bana
bilirdim,
paylaşmak isterdin mutluluğunu
tuhaf biriydin be Mustafa
latife yapar ara sırada kavga ederdin
benimle hiç kavga etmedin ama
geçmişi anlatır
suçsuz olduğunu haykırırdın
beni bazen yargıç, bazen savcı bellerdin de dökerdin içini
suçsuz olduğunu ben bilirdim
bilirdim de, mahkeme vermişti bir kez kararını
idamın onaylanmıştı da
gülerek gelip
“bizi asacaklar” demiştin
sağdan soldan sana laf atılmıştı
“sandalyeni biz tekmeleriz” diye
ne de çok gülmüştün hatırlıyor musun?
nişanlını anlatırken başka bir dünyaya giderdin
gelecekten bahsederdin, hayal kurardın,
sesli düşünürdün, mest olurdun.
Yargıtay cezanı onaylayınca
Demiştim ki; “gel, kaçmayı dene”
soğuk durmuştun “olmaz” demiştin
neden böyle demiştin?
sonra kaçarken bile gönülsüzdün.
Suçsuzdun, tamam ama, asılacaktın.
Kaçmaktan başka şanın yoktu.
Seni anlamalarını bekliyordun, nerde
sen topun ağzındaydın
nitekim öyle olmadı mı?
ot bürümüştü Mustafa’nın üstünü
benden konuşmamı istediğini hissediyordum
anlatırım Mustafa, anlatırım
annenle konuştum, o söyledi
nişanlın başkasıyla evlenmiş
ölüyü bekleyeni tarih yazmıyordu Mustafa,
şimdi nerdedir, ne eder haberim yok,
muhtemelen çoluk çocuk sahibi olmuştur,
hayatın telaşı içinde yitip gitmiştir.
arkadaşlar mı?
ne sen sor, ne ben söyleyeyim
dün yaşanmamış sanki
idealizmden kaçıyor insanlar
sorumluluk sıkıyor.
dava mı?
davayı tarif eden yazıların mürekkebi silikleşiyor
cümleler okunmaz oluyor gittikçe
unutuldu değerler Mustafa…

MED CEZİR
Soyun lan! Maraş’ı, Bahçelievler’i, Maltepe’yi siz yaktınız değil mi?
Mamak, Antep.
Elektrik acısı tuhaftı
hele işkencelerden sonra kıldığım namazlar
yufka yüreklilerle çetin yollar aşılmaz
Yeşil bir simge
belki de yeşillendik.
Radyodan isimlerimiz okunurken
biz İstanbul sokaklarında varolmaya çalışıyorduk.
Adanalı Hasan,
Diyarbakır’lı Ali
Tanrı Türkü korusun ve yüceltsin
Esir Türkler
Fikirde hür, emirde robot,
Lider, doktrin teşkilat
Bahçelievler son durakta
Türkün Türkten başka dostu yok.
Kaç sene oldu çıkalı
dışarıdayım
Muhsin Yazıcıoğlu, Ozan Arif,
Ramazan Turhan, Mustafa Pehlivanoğlu,
Süleyman Özmen, Hasan Hüseyin Sanlı
Abdullah Çatlı, Fikri Arıkan
Ali Bülent Orkun, Selçuk Duraç
Ergin Bayramcı, Recep Haşatlı
Dursun Önkuzu, Halil Esendağ
Bekir Bağ, Mehmet Karanfil,
Yusuf Yüzlüler
Ya ölenlere ne diyeceğiz
Zaman şartlar yıllar falan filan

MED CEZİR(ENS)
Soyun lan! Maraş’ı, Bahçelievler’i, Maltepe’yi siz yaktınız değil mi?
Mamak, Antep.
Elektrik acısı tuhaftı
hele işkencelerden sonra kıldığım namazlar
yufka yüreklilerle çetin yollar aşılmaz
Yeşil bir simge
belki de yeşillendik.
Radyodan isimlerimiz okunurken
biz İstanbul sokaklarında varolmaya çalışıyorduk.
Adanalı Hasan,
Diyarbakır’lı Ali
Tanrı Türkü korusun ve yüceltsin
Esir Türkler
Fikirde hür, emirde robot,
Lider, doktrin teşkilat
Bahçelievler son durakta
Türkün Türkten başka dostu yok.
Kaç sene oldu çıkalı
dışarıdayım
Muhsin Yazıcıoğlu, Ozan Arif,
Ramazan Turhan, Mustafa Pehlivanoğlu,
Süleyman Özmen, Hasan Hüseyin Sanlı
Abdullah Çatlı, Fikri Arıkan
Ali Bülent Orkun, Selçuk Duraç
Ergin Bayramcı, Recep Haşatlı
Dursun Önkuzu, Halil Esendağ
Bekir Bağ, Mehmet Karanfil,
Yusuf Yüzlüler
Ya ölenlere ne diyeceğiz
Zaman şartlar yıllar falan filan

ADIM YEŞİL(ENS)
Bu bir yakın dönem romanıdır.
adım yeşil.
yıkık duvarı siper etmiştim kendime
dört taraftan kurşun yağıyordu
ateşin ortasındaydım
kıstırılmıştım.
nereye gitmişti arkadaşlarım?
nerde dava adamları?
Hani? hepimiz birimiz
birimiz hepimiz içindik
ne olmuştu ideallerimize?
tabancamda iki mermi kalmıştı
annem geliyordu gözümün önüne
ne diye öldüreceklerdi beni
ölürsem düzen değişecek,
umutsuzluklar umuda,
mutsuzluklar mutluluğa mı dönüşecekti?
saplanmıştım çamura.
dört taraftan kurşun yağıyordu üstüme
Mustafa, Ömer, Ercüment, Ramazan Turhan,
Süleyman Özmen, Dursun Önkuzu, işkencede ölenler,
isimleri cisimleri unutulanlar,
hepsi çerçeveli resimlere girip görünüyorlardı bana.
birkaç saat sonra
benim de resmim çerçevelenecek,
benim de yıldızım gökyüzünden kayıp aşağılara düşecekti.
Reis öldü,
trafik kazasında tuhaf ölümlere tutuldu
derinlerin adamıydı dediler
derinlerde değildi, olmamalıydı
O, derinlerde yüzmüşse
biz kendimizi nereye koyacaktık.
dört taraftan kurşun yağıyordu
tabancamda iki mermi kalmıştı
sona yaklaşmıştım
bir adım sonrası
ölümdü.
anne
ne olur elini alnımdan çekme
yüreğini yüreğime yasla
bırakma beni kahramanların yalnızlığında…

BİR RAMAZAN ŞARKISI(ENS)
Bir andı sokak ortasında
salise kadar bir an
silahlar patlıyordu durmadan,
taradılar kaç el uzaktan
vurulmuştu kardeşim adı Ramazan
soyadı Turhan.
Kan ter içinde yetiştik acile
Doktor “ ölmüş” dedi.
Kurşun Ramazan’ı vurmuş,
Doktorun sözü bizi vurmuştu.
Ramazan öldürülmüş, biz ise ölmüştük,
Alaca karanlıkta ayrıldık Ramazan’dan
Ramazan alacakaranlıkta,
memleket karanlıkta kalırken
dudaklarımızda
bir Ramazan şarkısı kaldı…
Her an karşıma dikilmemelisin Ramazan,
gençtin, yüzünde tüy yoktu
yüreğinde vatan sevgisi
örtülü istilaya başkaldırmıştın
yürüdüğün yolun, varacağın menzilin farkındaydın
dönüp gelme Ramazan
bıraktığın insanlar uzaklara gittiler
memleket eski memleket değil,
geriye kahır sahipleri kaldılar
doğru-yanlış, eksik-fazla dün davalar vardı.
Ya şimdi,
canlar verildi, dünyalık işlere dönüp bakılmadı,
fedakarlık övülen davranıştı, başkasını düşünmek, onun için kaygılanmak alkışlanıyordu,
şimdi aptal yerine koyuyorlar adamı Ramazan,
gelme, görme!
asılanlara ne demeli peki,
kademe kademe, gün gün ölüme yaklaşmak,
saat saat ölüme yürümek, ölümden beter değil midir Ramazan
neyse…
Bembeyaz gözlerini
tüysüz, masum çehreni
uçan ten kafesini
soğumuş, buz gibi ellerini
son sözlerini
ve yüreğini hiç unutmadım Ramazan…