بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيم
ALLAH'IN RASÛLÜNÜ ANMAK, ANLAMAKLA DEĞER KAZANIR
Kutlu Nebî ve Rasul Hz. Muhammed
Sallallâhu Aleyhi ve Sellem'in doğumunun seney-i devriyyesi'ni idrak ettiğimiz şu günlerde Hz. Peygamberi anmak adına düzenlenen kandil ve etkinlikler ziyadesiyle gündemimizde yerlerini almış bulunmaktadır.
Tabi bu düzenlenen kandillere ve etkinliklere olan katılım Müslümanların Rasullah'a olan muhabbetlerinin/sevgilerinin en bariz işaretlerindendir. Ama ben bu muhabbetin sorgulanması gerektiğini düşünüyorum. Kısa da olsa sevgi/muhabbet şöyle yorumlanmıştır alimlerce;
el-Ezherî şöyle dedi:
"Bir kulun Allah ve Rasulü'nü sevmesi, onlara itaat etmesi ve emirlerine uyması demektir." el-Beydâvî ise şöyle dedi:
"Sevgi, itaat irâdesidir." ez-Zeccâc da şöyle dedi:
"İnsanın Allah ve Rasulü'nü sevmesi; onlara itaat etmesi ve Allah Subhânehu'nun emirlerinden ve Rasulullah SallAllahu Aleyhi ve Sellem'in getirdiklerinden râzı olmasıdır." Yani Allah Azze ve Celle ve Rasûlü'nü seviyoruz ama sevmenin gereklerini yapabiliyormuyuz? Düzenlenen etkinliklerde Rasullahı ne kadar tanıyabiliyoruz? Ya da ne kadar tanıtılıyor/anlatılıyor?
Hakikattır ki, Rasullah'ın mîras olarak bıraktığı hayat menbâı "
Sünnet" inin hayatımızda ki izleri çok çabuk yok olmuştur. Müslümanlar Rasullah'ın hayatına gerektiği gibi sahip çıkamamıştır.
Bunu çok aktüel bir olayla örneklendirmek istiyorum. Rasullah'ın getirdiği Risâlet ve Sünnet anlayışı, Batıl'ın zâil, Hakk'ın ise hâkim olmasını gerektirmektedir. Bugün ise bu Nebevî anlayışın hayatımızda eserinin dahi görülmediğine şahid oluyoruz. Öyle ya! İslâm bir hayat nizâmı olarak dünyanın hiç bir yerinde hâkim değilken, bilakis ortalık küfür kokuşmuşluğundan geçilmezken hangi Sünnet'ten ya da hangi Nebevî anlayıştan bahsedilebilir?
Bu sadece küçücük bir örnekti...
Günümüzde Rasuulah'ın hayatı ve Sünnet'i bir vadide, Müslümanlar bir vadide...
Halbuki böyle mi olması gerekerdi. Rasul Sallallâhu Aleyhi ve Sellem vedâ hutbesinde bizlere hayat rehberini taktim ederek şöyle buyurmaktadır:
عن مالك أنهُ بلغَهُ أنّ النبى قال: تركتُ فِيكُمْ أمرينِ لَنْ تَضِلُّوا ما تَمَسّكتُمْ بِهِمَا: كِتَابَ اللّهِ تَعالَى، وَسُنّةَ رَسُولِه İmam Malik'e ulaştığına göre, Hz. Peygamber (aleyhissalâtu vesselâm) şunu söylemiştir:"Size iki şey bırakıyorum. Bunlara uyduğunuz müddetce asla sapıtmayacaksınız: Allah'ın Kitab'ı ve Resûlünün sünneti." (Kutub-i Sitte Tercüme ve Şerhi, Akçağ Yayınları, 2/328)
Hayat rehberimiz, biricik önderimiz Hz. Muhammed Sallallâhu Aleyhi ve Sellem günümüzde - maalesef- etkinliklerde tanıtılırken/anlatılırken küçük bir
"gül"ün içerisine hapsedilerek anlatılmaktadır. Ya ihanet ya cehalet!!! Bir gerçek var ki oda bizlere Rasullah'ın hayatı layıkıyla anlatılmamaktadır.
- Gayri Müslim komşusuyla iyi geçinen bir peygamber anlatılırken, İslâmî Fetih için kafirlere karşı cihad eden bir peygamber anlatılmamaktadır.
- Sevgi ve sevgi köprüsünün baş mimarı bir peygamberden bahsedilirken, bir sahabenin başörtüsüne el uzatanlardan -ki bu el Ben-i Kaynûka kabilesidir- hesap sormak için gadaplanan ve de sefer düzenleyen bir peygamberden asla bahsedilmemektedir.
- İnanmayanlara/karşı dinden olanlara karşı saygının mümessili bir peygamber anlatılırken, yine o kafirlerin ihanetlerinden ötürü hesap sormaya giden ve gittiğ Ben-i Kurayza halkından yaptıklarının hesabını soran bir peygamber anlatılmamaktadır.
- Kur'an'ı okumayı tavsiye eden ve
خَيْرُكُمْ مَنْ تَعَلَّمَ القُرْآنَ وَعَلَّمَهُ " sizin en hayırlınız Kur'an'ı öğrenen ve öğretendir" diye buyuran bir peygamberden bahsedilirken, Kur'an'nın hayata hâkim olması için çok menfur saldırılara maruz kalan, bu uğurda canını ortaya koyan bir peygamberden bahsedilmemektedir.
-
"Onlarla en güzel şekilde mücâdele et" âyeti'nin muhatabı bir peygamberden bahsedilirken, Müşriklere
"Siz ve sizin taptıklarınız Cehennem'in yakıtıdır" diyerek müşriklerin akidelerine çatan ve onlara karşı mücâdele veren mücadeleci bir peygamberden bahsedilmemektedir.
Buna benzer nice örnekler. Ama sanıyorum mesaj gayet açık...
Bizlere miras bırakılan Kur'an ve Sünnet. Kur'an kafir tâgutların pis ayakları altında, Sünnet ise, hayat menbâı olmaktan, hidâyet ve nûr kaynağı olarak bakılmaktan çıkmış hatta bir kaç başlıktan öteye gitmez olmuştur. Asıl itibariyle ise hayat rehberimiz Hz. Muhammed Sallallâhu Aleyhi ve Sellem'in rehberliği bir kaç başlığa sıkıştırılmamalı, bilakis tüm hayatıyla bize rehberlik etmeli. Bu Allah Azze ve Celle'nin bizlerden kesin bir talebidir. O'nun getirdiği alınmalı nehyettiğinden ise kaçınılmalıdır. Yani Rasûlün örnekliliği başka bir ifadeyle
Sünnet bir kaç başlıkla ve konuyla sınırlandırılamaz. Allu Teâlâ şöyle buyurmaktadır:
وَمَا آتَاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَمَا نَهَاكُمْ عَنْهُ فَانتَهُوا
" Rasûl size ne verirse artık onu alın, sizi neden sakındırırsa artık ondan sakının." (Haşr,7)
Hayat rehberimiz Hz. Peygamber
Sallallâhu Aleyhi ve Sellem neyi getirdiyse ayırım yapmaksızın hayatımızda uygulamalıyız. Yoksa belli bir kısmını alıp diğer bir kısmını ihmal etmemeliyiz/terk etmemeliyiz.
İşte mâlesef bugün gerek Rasullahı anma proğramlarında, gerekse kutlu doğum etkinliklerinde Hz. Muhammed
Sallallâhu Aleyhi ve Sellem ziyadesiyle anılıyor ama anlaşılmıyor. Başlığımda da ifade ettiğim gibi Allah'ın Rasulünü anmak ancak anlamakla değer kazanır.
Genelde bu etkinliklerde Rasullah'ın kişisel özelliklerine dikkat çakilmeye çalışılmış, laiklik anlayışını gereği hayata müdâhil eksenli nebevî yön ihmal edilmiş/ettirilmiştir. (İslâm karşıtlarının Rasullah'ın hayatının Müslümanlarca doğru anlaşılmasının önüne geçebilmek için yaptıkları ise ayrıca bir makale konusudur.)
Nasıl olurda 1,5 milyar Müslüman Hz. Muhammed
Sallallâhu Aleyhi ve Sellem'i farklı platformlarda ve etkinliklerde anmakta ama hayatlarında bir etkisi görülmemektedir. Bu işte bir yanlışlık yokmu?
Dedim ya, Rasullah'ın hayatı ve risâlet anlayışı/Sünneti bir vadide Müslümanlar bir vadidedir.
Öyleyse Hidâyet ve Nûr kaynağına tâbi olmada köklü bir değişime gitmek gerekmektedir. Bu yönde ciddi ve sıhhatli adımlar atılmalıdır. İstenilen manada Hz. Muhammed
Sallallâhu Aleyhi ve Sellem'i anmalı, anlamalı ve akabinde amel edilmelidir.
Edilmelidir ki Rasullah'ın kaybolan, unutulan ve unutturulan Sünnet'i canlandıranlar zümresine ilhak olunabilsin. Rasullah
Sallallâhu Aleyhi ve Sellem şöyle buyurmaktadır:
من أحيا سنتي فقد أحبني ومن أحبني كان معي في الجنة "Kim, sünnetimi ihya ederse, beni ihya etmiş olur. Kim beni ihya ederse cennette benimle beraberdir." (Tirmizi)
Evet, unut(tur)ulan en elzem Sünnet'e ki - bu İslâm Devleti'nin icâdıdır- sarılmanın vakti geldi hatta geçmektedir.
Ne mutlu unutulan bir Sünneti ihya eden ve bu uğurda çalışan yiğitlere..
Abdullah İmamoğlu
