Zümrüdü Anka

[Mehmedim]

Zümrüdü Anka (Şiir Albüm) (4 / 32:03)
--------------------------------------
 Zümrüdü Anka - Bir Çocugun Rüyası   ( 09:48 )
 Zümrüdü Anka - Hülyalı Mevkilerde Geceler   ( 05:06 )
 Zümrüdü Anka - Kutsal   ( 06:14 )
 Zümrüdü Anka - Önden Giden Atlılar   ( 10:54 )

Bu icerigi gorebilmeniz icin yapmaniz gerekenler:

• içeriği görmek için tesekkur butonuna tiklamaniz gerekir (Mesajin sag kosesinde)

[xxxextra]

teşekkürler

[ilahiezgi]

Allah razı olsun.

[diamon63]

ALLAH (C.C) Razı Olsun kardeşim.
Paylaşım İçin Teşekkürler
Ellerinize ve  Emeklerinize Sağlık

[menomenli]

Allah razı olsun

[hak aşığı]

Teşekkür ederim ALLAH razı olsun

[kardelen01]

ALLAH (C.C) Razı Olsun kardeşim.
Paylaşım İçin Teşekkürler
Ellerinize ve  Emeklerinize Sağlık

[erten86]

Allah (C.c.) Tüm Müslümanlardan Razı Olsun İnşaallah...

[hakansen967]

KUTSAL
Dinle beni ey çocuk!
Okuman için yürek ikliminden sözler devşiriyorum, bir
düş kentinin en yalın gerçeğisin içimde,birazdan
sessizliğe düşeceğim, bir tebessüm sunamadım daha
dağlarında ezgiler okuduğum diyarımıza.Yüreğime
kardelenler sararken, yetim çocukların sadasını
dinle.Ufuklarını zaptetmişler çiyanlar, çift başlı
yılanlar kuşatmış denizlerini, giyotine göndermişler gülüşlerini gör...
Anla beni ey çocuk!
Kayıtlar düş, hüznü arıtıp içen bu adam yüreğini
sunuyor sana, hiçbir şeyi hiç kimsesi yok bu
adamın. Sadece "Kutsal'ı" var, geceye karşı donanımlı
bir kutsalı var. Ve bu adam hiç şarkı söylemedi senden
önce. Takvimlerden kaçırdı gözlerini,yalnızlığın
kıyısız çölünde yaşıyor bu adam, "Kayıp Kent'te". Bir
sen bulabilirsin onu, hadi durma, hadi ara, hadi bul, hadi bekletme...
Bul beni ey çocuk!
Benliğimi çarmıha gerdim, ruhum maverayı aralar
şimdi, sırlı gözlerinle bakışlarıma örülen hüznü damar
damar kuşatmanı bekliyorum, papatya kokulu ebrar bir
umut yok mu yanında? Pörsüyen dudaklarıma ab-ı hayat
olacak ümidin yok mu? Bu matem kuyusundan çıkar beni,o
masmavi engine yağmurla savur beni. Geceyi bürünen bu
"Kayıp Kent'ten" al beni, yüreğine sar, masalım
ol, yıldızlar gezinsin saçlarımızda.
Gözlerime bak ey çocuk!
Golgotha'da kaybettiğim yaşamımın kendisiydi, meçhul
zamanların İsa'sı(a.s) bendim. Hiç yaşamamış gibi
öldüm. Çarmıhı geren de bendim, çarmıha gerilende.
Acıların tanığı bu adamı tanı, bu vahasız çöle bahar getir.
Sustur beni ey çocuk!
Umman getir bu ıssız sahraya, yüreğinle çöz bu kasvet
ilmiğini,"Kayıp Kent'le" cedelleşirken resmet beni, bir
Yusuf tadı bırak düştüğüm kuyuya. Taşlanarak kovulurken
resmet havarileri. Yontulan putları şimşek bakışınla
parçala ki bileyim Meryem'in soyundan olduğunu.
Öfke devşir ey çocuk!
Yalnızlığımı gözlerine göm, kerahat vaktine yemin olsun
ki,ölüm şakaklarına vurunca nabzını dinleyeceğim
senin,"ifk" gününde şahidin olacağım. Ölüm kıskanınca
ikimizi. İpi çekilirken her şairin, sahralardan dönceğim
sana elbet, sur'a üfürüldüğü o gün...
Haykır şimdi ey çocuk!
İşte hayat, işte sesim, işte sevdam,esmerliğim...
Haramiler sofrasına sürdüler yüreğimi, masumluğunla kol
kanat ger, kurtar yüreğimi. Namlı isyanınla gir şehre ve
söylenecekleri haykır. Çölün lanetine,kentin ışıklarına
aldırmadan kır gündüzlere vurulan kilitleri ve kapat
gözlerini. Seni şafağa çeyrek kala
uyandıracağım. "Kutsal'a" yemin olsun ki..

HÜLYALI MEVKİLERDE GECELER
Her zaman ayrı bir ışıkla tüter geceler,
Ruh o sessizlik içinde sonsuzu heceler.!
****
Aşanlar, kendi serhaddini gecede aşar..
Ve insan bu ufkuyla hep ötelerde yaşar.
****
Gecede sessizlik huzuru besleyen şarkı;
Budur bence karanlıkların ışıktan farkı..
****
Her gece kudret gök kapılarını aralar,
Bu büyülü mavilikte tüllenir veralar.
****
Renk, şekil, koku bütünüyle silinir gider;
Gecede iç içedir havf-reca, sevinç-keder.
****
Yer yer her yanda visal esintisi duyulur,
Ve duygular matkap salınmış gibi oyulur..
****
Anlar anlayan, O her yerde Hazır ve Nazır,
Bir araya gelmiş gibidir Masa ve Hızır..
****
Lahütun sinelere çarpan akislerinden,
Duyulur kul olmanın neş’esi ta derinden..
****
Leyliler mest ü mahmur, dudaklarında kevser,
Gecede rüzgar vuslat kokularıyla eser.
****
Sıyrılır gönül varlığın dar hendesesinden,
Ve sonsuzluk besteleri sunar kendi sesinden..
****
Her yana büyüleyen bir uhrevilik siner,
Sonra ruhlara dalga dalga varidat iner.
****
Denizler gibi coşar, köpürür duygular,
Ruh içini dökeceği tenha bir koy arar:
****
Baş-ayak aynı yerde, öper alnı seccade,
Budur insanı yakınlığa taşıyan cadde

ÖNDEN GİDEN ATLILAR
Horasan’dan gelir gibi geldiler, çağa direnmesini bilen tam kuşatılmış bir erdiler.
Kat kat betonlaşan çağ insanının gönlünün en derinine indiler.
Belli değildi sayıları, belki üçtüler belki yediydiler
Kırktılar kalbleri kırıktılar.
Selâmları selâm kelâmları kelâm gibiydi, göğe baksalar göğü titretirlerdi
Kalbe teveccüh etseler kalbi aşk diye inletirlerdi.
Bir lokmayla doymuş bir hırkayla örtünmüş her biri bir derviştiler.
Dağ başında değildi tekkeleri, şehrin her karesinde yürüyüşteydiler.
Kalabalığın en ortasında Hakka varmış yağız atlılardı onlar.
Sayıları çok da önemli değildi, belki kırktılar, ama her biri arzı tutan direktiler.
Bir yanlarıyla ALP her yanlarıyla Erendiler.
Bize en saf yanıyla aşkı öğrettiler.
Aşk gelecek cümle eksikler biter, dediler
Hak aşkıyla genişlemiş sadırlarını onun adıyla süslemesini bildiler.
Sevgilideydi sırları, nurdandılar nurlandıkça nurlandılar.
Sâdıktılar, fâruktular, mahcubdular, makbûldüler,
Yüzleri hep kalbe dönüktüler.
Çoktular ateş azabından uzaktılar, uyumazdı kalbleri bahar vakti çağı onlar ağarttılar.
Onlardan bulurdu yönünün güneş, ay yerini onlarla bilirdi.
Her an bir işte, hep direnişte idiler, eğildikçe yükseldiler ezildikçe kanatlandılar.
Zaten onlar, kalem kurumadan atlandılar, sakındılar, korundukça korundular.
Hangisine uyulsa fark etmezdi, yıldızdılar.. azdılar, çünkü yalnız nâz ve niyâzdılar.
Yalnız Yârın Yârına yârdılar, yalnız Yâra ağlardılar.
Ali’ydiyer, Mıkdâd’dılar, Selman’dılar, Ammâr’dılar
Belli değildi adları, kayıtları Haktaydılar.
Kanatları duadan, duaları candandı.
Çağ kirlendikçe kırıldı kanatları, zaten kalbleri de kırıktılar.
Dudaklardan silindi kanat sesleri, yağız atlarına bindiler .. Âh vaktine çekildiler,
Dizlerinde kaldı elleri!
İçlerine çekildiler ama yine her an bir işte beklemedeydiler.
Onlar çekinince yüreklerine, gecenin rengi değişti, nurdan çığlıklar tuttu gökleri.
Başaklar küstü .. onlar boyunlarını eğince .. suların bereketi çekildi.
Ama onlar hep vardılar, çünkü sâdıktılar, âşıktılar.
Kisvelerini değiştiler sâde, yensiz-yakasız gömleklerinin üstüne,
Yeni yenler dikindiler, yüksünmediler, küsmediler,
Çünkü her biri bir kalb-i selîmdiler!
En yalnız zamanımızda, en aşksız anımızda .. yetiştiler. Hızır’dan öteydiler.
Yalnız ve vatansız gibiyken .. sesle koşarak geldiler … ateşler saçarak geldiler
Toz duman savurarak geldiler. Ve âniden tam yüreğinden ortaladılar kalb ağrılarımızı!
Bize, hepimize yolundan dönenlerin yerine var edildiğimizi, ezelden hatırlattılar
Yârına düşkün, yarına sevdalı yanımızı kanattılar yeniden.
Yârın bize dâim yâr ve yardımcı olduğunu bir bir saydılar, saydırdılar adlarını.
Fâtih’ler eğilir miydi çağa karşı, çağ onlar değil miydi zaten.
Yavuz’lar hilâfet kaftanını düşmana post mu yaptırırdı .. Unuttukça utandık.
Yenilgimize tarih düşürmüşlerdi yabancı dinli ve yabancı dilli bir avuç yolsuz.
Bozdular düzenlerini bozuk düzenlilerin.
Belde-i tayyibeden arz-ı mukaddese kadar tarihi biz yazardık ancak
Kâinat kitabının şârihi de bizdik. Biz .. Allah için kılıçlı ve kalemli millettik çünkü.
Şimdi … Uyur idik uyardılar bizi sevdamız ile .. Yeniden sınandık Aşk ile ve Hu ile.
Yeni bir diriliş için ..kalblerin inşirâhı için ..eskimez bir kalb medeniyeti şuuru ile, kalemlendik.
Önden giden atlıları anarak, besmele ruhuyla kalelendik.
Ve Onları anarak başlamayı bir vefa bildik.
Şimdi başlıyoruz.. yâ Kayyum! yâ Hayy!
Nal sesleri sönüyor perde perde
Atlılar kayboluyor güneşin battığı yerde
Atlılar .. atlılar.. kızıl atlılar
Atları .. rüzgâr kanatlılar
Atları .. rüzgâr kanat
Atları ..rüzgâr
Atları .. at.

BİR ÇOCUĞUN RÜYASI
siz şimdi bana bir kucak
gökyüzü getirebilir misiniz demir örgülerle parçalanmamış
suda serin suda pırıl pırıl akan bir yaprak
bana çiçek kokusu bana deniz bana toprak
Bir sırra vakıf olmanın yükü altında ezilmek kadar ağırdır.
Bir kez daha bakarsın gidenlere. Bu son görüşün olur.
Sana ait olan ne varsa onlarda kalan, vazgeçersin hepsinden.
Yüzünde, o güne kadar ki sana en çok yakışan gülümsemen.
Ellerinde ne veda anındaki heyecan ve hasret, ne de keder.
Sen, bu yalnızlığı tek başına yaşarsın.
Beklemek;
Ağlamaktan yorulan bir çocuğun iç çekişi kadar hüzün vericidir.
Yüreğini yaslayacak birini ararsın. Zaman biraz daha uzar sanki.
Her yeni günü bir öncekiyle aynı yaşarsın.
Yüzünde, o güne kadar ki verilen sözlerden sakladığın bir yorgunluk.
Artık hiç kimseye inanmazsın.
Sen, uzun zaman önce kaybedilmiş bir iddiasın.
Beklemek;
İlk kez uçacak olan kuşun kanatları kadar hafiftir.
Asla vazgeçmezsin ve kendine ait bir hikayen olur.
Yağmurları gözlersin, yere düşen yaprakları.
Soğuk, habersiz gelen bir misafir gibi telaşa verir seni. Ona da alışırsın.
Yüzünde, o güne kadarki yaşadığın hayal kırıklıklarından kalma bir sükunet.
Son kez gözden geçirip yırtarsın adres defterini.
Sen, unutulan bir şiirin son mısrasısın.
Beklemek;
Beğenerek okuduğun bir kitabın son sayfasına gelmek kadar heyecan vericidir.
Adını hatırlatmaya yarayacak bir hayatın olur.
Hayallerini sırayla terk eder ve her gece uykuya, belki güzel bir rüya görmek için yatarsın.
Yüzünde, o güne kadar ki umutlarının son çığlığı.
Açılan her kapının ardındaki boşluk bıktırır seni.
Sen, yanlış adrese gönderilen bir mektup kadar uzaksın.
Beklemek;
Ayrılık anında söylenilen sözler kadar akılda kalıcıdır.
Arkanı döner ve içindeki çocuğa bir şans daha tanırsın.
Kopan her fırtınada bir ayna kırılır içinde.
Yüzünde, o güne kadar ki mutluluklarından çoğalttığın bir teselli.
Ellerini güçlükle cebine sokarsın.
Sen, fotoğraf albümünün sayfaları arasında kalan bir hatırasın.
Beklemek;
Yetim çocuklar gibi kimsesiz kalmaktır. Her gün içini ısıtacak bir yakınlık ararsın.
Ağaçtan kopan son yaprak da düşer yere. Gözlerin ufka bakmaktan yorgun, kendi haline ağlarsın.
Yüzünde, o güne kadar ki yaşadığın kederlerden bir çizgi.
Adımlarını anlamsızca atarsın.
Sen, deniz kenarında kumların üzerine yazılmış güzel bir söz kadarsın.
Beklemek;
Belki de dipsiz bir kuyuya taş atmaktır. Ne bir ses gelir kulağına, ne de sen bir ses ararsın.
Belki biri daha gelir yanına ve onunla derde yanarsın.
Yüzünde, uzun zamandır beklediğin haberlerin sevinci. Artık kendine daha yakınsın.
Sen bilinmez bir geleceğe atılan ilk adımsın.
Beklemek;
Bir müjdeye yüreğini yatırmaktır. Herkes gelip geçer yanından ama sen kalırsın.
Ardından seni anlatan bir şiir yazılır. Omuzlarındaki yük kalkar, kuş gibi dallara konarsın.
Yüzünde, seher vakitlerine aşina olmanın ışığı. Yaşadığın mutluluğu anlatacak bir dost ararsın.
Sen, kırkikindi yağmurları sonrasında rengarenk açan bir gökkuşağısın.
Beklemek;
Güneşin doğuşuna şahit olmaktır. Bir nehir kenarına uzanır ve gökyüzüne bakarsın.
Bulutlar el sallar uzaktan. Herkesin unuttuğunu sadece sen hatırlarsın.
Yüzünde, asırlık çınar ağaçlarının gölgesinden kalan bir serinlik.
Artık bütün hatıralarda ismine rastlanır.
Sen, bir çocuğun rüyasındaki Zümrüdüankâsın.
Beklemek;
Geç kalınan bir hayata yeniden başlamaktır.
İçindeki bütün pişmanlıkları atar, arkadan gelenlere yer açarsın.
Tutar, itiraz kaydı düşersin sonradan yaşanacaklara.
Yüzünde, yeniden okunmuş bir ayetten işaret.
Anlatılan bütün mazeretlerin kabul edilecek yanları vardır.
Sen, yeni doğan bir bebeğin nefesindeki sıcaklık kadar cana yakınsın.
Beklemek;
Güzel geçen bir günün akşamında dostlarınla sohbete dalmaktır. Akıp geçer zaman ve bunu ancak gece bittiğinde anlarsın. Gitmek, aslında beklenebilecek bir yer aramaktır. İçindeki kuşkular bir bir dağılır. Yüzünde, kabul olmuş duaların bereketi.
Elbette birazda sabırdır beklemek, O’ndan gelen her şeye sabır…
Ve beklemek her şeyin şükre durmasıdır sessizce,
Derin sessizlikteki yerini alırsın; soluduğun havaya, içtiğin suya, attığın adıma, kederi sevince döndüren dost eline…
Her şeye her şeye şükür Ya Rab.Şükür, vuslat dualarına selam olsun.

[Hasan_54]

Emeği Geçenlerden ALLAH Razı ve Memnun Olsun...