Solgun düşler ardından kalan belli belirsiz buse gibiyim,
Ne kadar mutlu, ne kadar hüzünlü kestirilemeyen.
Yorgun dönüşlerin ardından çekilen bir oh gibiyim,
Ne dönebildiğine sevinen, nede geride kalanlarını teselli eden.
Garip bir boşluk ismini koyamadığım bir dalgınlık şulesi gözlerimde.
Baktığım noktada düşündüğüm yok
Düşündüğüme dönüp bakmaya cesaretim.
Delicesine fırtınalar koparır bağrımda hasretinden delirmiş esaretim.
Birden bire süzülüveren bir yaş gibiyim,
Keder mi kaynağım yoksa hayrın muştusu mu bilinmez
Bir garip haldeyim ümitle korku arası
Tamda yağmurlu bir ikindi sırası
Gündüzmüyüm yoksa akşamıyım bilemedim.
Amellerimi yapamadıklarımın önüne geçiremedim
Karda mıyım, zararda mıyım bilmeden çöktüm akşamın eşiğine.
Ne yapmalı bilmem ki benim bu halime
Gülmeli mi ağlamalı mı yoksa, yoksa hiç bulaşmadan gecenin karanlığına mı savuşmalı.
Ya sabahlara kadar anlatmalı çatlatırcasına bağrını dertleşmeli
Yada suskun gözleri nemli beklemeli seher vaktini.
Yar la sohbet etmeli sessiz tenhada yarda kalmalı nefessiz en son vedada.
Hakan DİDİNİR
