Ben küçük sanayide güzel bir lokanta sahibiyim. Genelde patronlar gelir yemek yer bende. Özel ve pahalıyız başka yerlere göre. Arabamdan bir şey almak için dışarıya çıktım. Baktım kaldırımda bir adam oturuyor, arabanın dibinde. Başı önde ve çok yorgun düşmüş, çok yol yürümüş yaşı 35 civarı belki de. Arabadan alacağımı aldım, arkama bakmadım. Sonra bir an durup, tekrar yanına vardım. ‘’Hayırdır kardeşim, ne bekliyorsun burada diye sordum’’. Merak etme abi dedi. Hırsız da değilim, arsız da. Dinleniyordum, şimdi kalkıyorum rahatsız ettim galiba. Üstü tozlu, kirli ama yüzü öyle temizdi ki. Hiç yapmam. Oturdum bende yanına, yanı başına, kaldırım taşına. ‘’Aynı yaşlardayız, aynı dünyadayız. Rabbimiz bir, bir çay içelim mi gel odama buyur gir’’? Üstüm müsait değil kardeş dedi. Bende ayağa kalktım hemen, bak dedim benim de toz oldu daha şimdiden. Neyse en arkada odama doğru giderken, şeflerimden birine işaret ettim belli etmeden. Odaya geldi bir sürü yemek. Yalnız bırakır mıyım hemen bende çöktüm sehpanın başına. Beraber kaşık salladık aynı tabaktaki pilav aşına. Sonra çay içtik. Bir çay daha içtik. O arada kapıyı da kilitledik. Bugün o kardeşimi dinleyerek de olsa bir hizmet ettim. Anlattı. Anlattı. Önce ortak arkadaşlarımız ortaya çıktı. Sonra eskiden çırak olarak çalıştığım lokantada yemek yediğine kadar eskiye gittik. Bu kardeşimin bundan 5 yıl öncesine kadar benim gibi hali keyfi yerindeymiş. Hatta söyleyince hatırladım bizim o eski lokantada yemek yermiş. İşçilerini de anlattı. Hepsini hatırlattı. Nereden nereye. O zaman onun bindiği araba Bursa’da tekti. Şimdi ise bu kardeşim işsizdi. İş aramaya gelmiş. A bloktan girip saatlerce gezinmiş. Eski tanıdıklarına gitmiş. Biz sizi ararız diyenler çok olmuş da, bir tas çorba söyleyen olmayınca… Üç evladı var. Okuyorlar. Şimdi yanımda çalışıyor. Üç ay oldu. Bulaşıktan aşçı yardımcılığına doğru yol aldı. Ama esas mucize şöyle yaşandı. Ben hala aylardır aynı yemekleri yapıyorum . Hemen hemen aynı sayıda insana yediriyorum. Ama nasıl oluyor da akşama kasada fazla para buluyorum? Hem de çok fark edilecek kadar. Bereket geldi valla dükkanıma. Bir tane daha açıyorum haftaya. Hem de bundan daha iyisini. Çok para gördüm ama hiç görmedim böyle bereketlisini. Üç ay da değişen neydi ki? Yemekler mi, gelenler mi, gelenlerin ödedikleri mi? Unutmadan… Eşim ile ayrıydık. Şimdi barıştık. Çocuklarımdan ayrı kalmak beni çok üzüyor ve yoruyordu, şimdi bu son buldu. Geriye dönüp kaldırımda oturmak bana büyük bir kısmet oldu…
