Tavuk dönerci de bir süpürgeci abi. Öyle utangaç bir hali vardı ki. Açıkmış belli ki. Soruyor kasadaki adama ‘’Yarım kaç para, tam kaç para?’’ Cebine baktı, tam ekmek almadı. Çünkü o kadar parası çıkmadı. En arka köşeye oturdu. Çünkü üstü başı tozluydu. Utana sıkıla çeşme suyundan bir bardak su koydu. Yarım ekmek tavuk dönerini bekliyordu. Aldım elime peçeteyi, üstüne bir şeyler yazıp yanımdan geçen garsona verdim. O da aldı patrona götürdü. Patron ile göz göze geldik. Başını eğdi, anladım seni der gibiydi. Hemen garsonun kulağına eğildi. Gerekeni yapsınlar istedi. Tepsiye önce sıcacık bir çorba, sonra bir tabak pilav, yanına da bir porsiyon et döner dizdirdi. Ayranda var, salata da tabakta. Garson onların hepsini götürünce süpürgeci abiye ‘’Yanlış geldi kardeşim bunlar benim değil’’ dedi mahçup bir şekilde. Garson ‘’Bunları patronum yolladı, kabul buyursun ne olur diye de söyledi. Afiyet olsun abi’’ dedi. Kabul etmek istemese de uzun uzun izledi önce gelen tabakları, garsonun bırakıp gitmesi ile. Sonra ‘’Bismillah’’ dedi galiba. Öyle anladım ben uzaktan da olsa. O yemek yerken yarım ekmek tavuk döner geldi bana da. Ayran bile yoktu yanında. Yedim bende hemen. Sonra hesabı istedim garson kardeşimden. Bana bir peçete getirdi bıraktı. Baktım ki üstünde ‘’Bugün hepsi bizden kardeşim’’ yazmaktaydı. Kasadaki patrona baktım, elini kalbinin üstüne koymuş hem selamlamaktaydı hem de ağlamaktaydı. Teşekkür ettim bende elim ile uzaktan, ayrıldım o dükkandan. Belki merak eden olur. Peki sen ne yazmıştın ki süpürgeci abi ilk dükkana girdiğinde masadaki peçeteye? Onu da yazayım size: ‘’Sevgili kardeşim. Köşede oturan süpürgeci abinin ne siparişi var ise bana gelsin, ben ne sipariş ettiysem de ona verilsin. Hepsinin ben ödeyeceğim. Teşekkür ederim…’’
