ÂN
Bir an asla iki defa yaşanmaz
Sahnesi Ömür ise bir film
Asla ağır çekimde izlenmez
Yeni bir söz bir satır bir şiir
Eskisini anlatmaz
Bir kitap arasına ikinci ayraç koyulmaz
Adam olan kadını
Kadın olan adamı
İki defa sevmez
Ve ben seni o gün terk ettim.
Şehrin tüm kaldırımları genişledi
Sokak lambalarına tırmanmayan kediler
Utanıyor artık boş gezmekten
Çöp kutularında çoçuk parmak izleri
Tüylü patiler ise burjuvaist kucaklarda neşeli
Kartondan yapma ev kapısından çıkanlar
Utanıp perdeleri örttüler
Ben çok gezer oldum
Kara suya indi ayaklarım
Ayakkabılarımın sayısı çoğaldı
Kırkayağın ayakkabılarına takıldı bağcıklarım
Kırk adama bakabilen babalar yalnız
Kırk haramilere gebe kaldı anneler
Melekler Mahzun cennetten bu sesler
Kırkından küçükler saçlarının kırıklarını döküverdi
El ayaların da kısa çizgiler
Sonsuzluğu hapsettiler
Şehirler hep gri
Asfaltlar renklendi
Yağmurlar alıp götürdü
Derinlikleri kirlendi
Ve ben seni o gün terk ettim.
